Vanmorgen zaten we goed uitgerust aan het ontbijt. Jero, de taxichauffeur, stond plotseling naast ons. We waren verbaasd. Volgens onze horloges was het pas negen uur en hij zou ons om tien uur ophalen. Blijkt dus dat we twee dagen lang een uur achter hebben gelopen. Op Bali loopt de klok één uur voor op die van Java.

Maar goed we waren er klaar voor dus gingen we op pad.

Allereerst reed Jero ons naar de dichtstbijzijnde Sawa's. Prachtig! We hebben er mooie foto's van gemaakt. We werden op deze plek echt aangevallen door souvenirs verkopers. Op het allerlaatste moment kreeg ik bij het instappen van de auto nog snel een lap batikstof op mijn schoot gegooid.

Daarna bezochten we de Tempel Pura Titra in Pengeleburan. Daar konden we eindelijk de sarongs, die we voor dit soort bezienswaardigheden hadden aangeschaft, gebruiken. De mannen waren ermee aan het hannesen, maar uiteindelijk zaten ze goed. Bij deze tempel heeft men de mogelijkheid om zich te spoelen met heilig water. Daar was ook een handjevol mensen mee bezig. We hebben weer aardig wat plaatjes geschoten.

Hierna zijn we naar Sai Land gereden. Een plantage voor koffiebonen en verschillende kruiden zoals, peper, kardamom, chocolade, vanille, safraan etc. Eén koffiesoort die ze produceren, Kopi Luwak, is zeldzaam. Het wordt geproduceerd door een diersoort, namelijk de Paradoxurus. Het is een katachtig dier dat zich voedt met koffiebonen. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het darmkanaal. De pitten worden teruggevonden in de ontlasting van het beest. Ze worden gewassen en om de exquise smaak te behouden worden ze licht geroosterd. Omdat de ontlasting moeilijk te vinden is, is de koffie vrij prijzig, tussen de €200,- en €750,- per kilo. Op deze plantage hebben ze twee van dit soort dieren in 'dienst'. De mannen hebben van de koffie geproefd. Tjeerd vond het heerlijk en Danny proefde niet veel verschil. Dus als jullie ooit bij ons op de koffie komen, wie weet..... We hebben nog met de eigenaar gesproken. Een jonge vent die het familiebedrijf runt. We hebben wat kruiden en koffie ingeslagen, ook de Kopi Luwak. Het was een leuk bezoekje.

De volgende bezienswaardigheid was een tempel in een rotswand. We werden afgezet en liepen zelf richting de tempel. Onderweg werd ons weer van alles aangeboden. Ook op deze locatie moesten we onze sarong dragen. De tempel was bereikbaar via een pad dat bestond uit allemaal trappetjes naar beneden, eindigend in een dal. Langs dit pad stonden weer allemaal souvenirkraampjes. De rotswand was erg mooi. Iets verderop waren sawa's en we hebben met een arbeider, die daar op dat moment aan het werk was, rondgewandeld. Erg mooi allemaal en zo prachtig groen. De terugweg was erg vermoeiend. Al die trappetjes moesten we nu omhoog klimmen. Het leken er veel meer dan op de heenweg. En het was warm..... Maar we hebben het gered. Onderweg zijn we gestopt voor de lunch en heb ik de lekkerste Soto Ajam ooit gegeten.

Op de terugweg naar Ubud hebben we een bezoek gebracht aan een kunstgalerie. Deze galerie maakte de mooiste beelden van hout. De prijzen waren hoog, eigenlijk hetzelfde als in Nederland. Toen een grote touringbus met toeristen arriveerde, zijn we gevlucht.

Bij thuiskomst hebben we het zweet van ons afgewassen. Voor de verandering hebben we bij het hotel gegeten. Foe yong hai en Gado Gado. Weliswaar in het donker, want de stroom was uitgevallen. Pas laat in de avond was de stroomvoorziening weer hersteld. Vandaar dat we gisteren ons blog niet konden bijwerken.