Het land van .....

We zaten weer lekker vroeg aan het ontbijt vandaag. Het was nog heerlijk rustig. Tjeerd is, nadat hij eerst naar de geldautomaat was gelopen, bezweet en hijgend van de hitte het zwembad in gedoken. Het is weer een warme dag. Later op de dag komen er gelukkig wat wolken en een aangenaam verkoelend briesje. Ik ben mijn koffer gaan herinrichten, want er is aardig wat bagage, in de vorm van souvenirtjes, bijgekomen. Onze laatste vakantiedag is aangebroken en wat is het snel gegaan.

We zullen het land gaan missen want hier in Indonesië:

• hoefden we eindelijk onze achternaam niet te spellen;
• zijn we heel gastvrij door familie ontvangen;
• vind je de prachtigste flora en fauna;
• hebben we ontzettend lekkere verse fruitdrankjes (Lassi) genuttigd;
• heeft men een unieke rijstijl;
• kan men in allerlei houdingen en op de vreemdste plaatsen slapen;
• kan men ontzettend lekker koken;
• is men heel vriendelijk en gastvrij;
• zijn de mensen enorm trots op hun land;
• maakt men gebruik van alles wat er groeit en bloeit;
• heerst een enorme verdraagzaamheid naar elkaar toe;
• kan men gewoon dag en nacht eigendommen buiten laten staan;
• is alles een stuk goedkoper;
• verdienen veel mensen hun geld met eerlijke ambachten;
• is men enorm creatief met de eenvoudigste voor de hand liggende dingen;
• hebben we nog nooit zoveel standbeelden gezien.

Maar ook het land van:

• veel verkeer en files;
• waar brommers en scooters het verkeer terroriseren;
• rommelige kraampjes langs de weg;
• armoede en bedelaars;
• rondzwervend vuil, verontreiniging door het verbranden van eigen huisvuil;
• levensgevaarlijke en soms ontbrekende trottoirs;
• enorme hitte;
• grote insecten (zie foto brrr.....).

Rond kwart voor zes kwam Jero ons ophalen om naar een voorstelling van de Kecak dans te gaan. Ongeveer een half uur rijden vanaf Ubud. Toen we op de tribune zaten te wachten tot de voorstelling begon, hoorden we ineens een klap. Van 20 meter hoogte viel een Tokeh van het plafond naar beneden. Het kwam zowat op ons schoot terecht. Best een groot beest, van dichtbij gezien. We dachten dat hij niet meer leefde, maar gelukkig schoot hij later weer weg. Het was een mooie voorstelling zonder muziek, maar met geluiden. Heel apart. Daarna hebben we wederom heerlijk gegeten in weer een prachtig mooi restaurant aan een rivier.

Dit is dus het einde van onze reis en tevens het slot van ons reisverslag. Het was de vakantie van ons leven. We hebben veel gezien, maar lang niet alles. Wie weet komen we nog eens terug. Hopelijk hebben jullie een beetje mee kunnen genieten van onze belevenissen. Bedankt voor jullie interesse en enthousiaste reacties!

Terima kasih en sampai bertemu lagi! Liefs, Danny, Tjeerd en Pammy

De laatste souvenirs.

Vanmorgen waren we vroeg uit de veren. Om half acht zaten we al in het buitenrestaurant de krant te lezen en te genieten van de rust en de ochtendkoelte. Het hotel valt achteraf alles mee. We hoorden gisteren van de taxichauffeur dat Melati cottages één van de eerste hotels van Ubud is. Vandaar dat het hier en daar aan vernieuwing toe is. Danny schijnt in het oudste gedeelte een huisje te hebben. Het is dan ook in een slechtere staat als die van ons. De kamers zijn ruim en wij hebben er een derde bed in staan. Vroeger stond het hotel midden in de rijstvelden, maar er is steeds meer omheen gebouwd.

Gisteravond hebben we gedineerd in een restaurant met een prachtig verlichte achtergrond. Als je niet beter wist dan dacht je werkelijk dat het decor was. Op de voorgrond een enorme vijver met mooie grote roze waterlelies. De omheiningen, mooie tempelachtige bouwwerken met prachtig versierde stenen poorten. Op het moment dat wij er aan het dineren waren, vond in dat decor een dansvoorstelling plaats. Het zag er van een afstand prachtig uit. We hebben er heerlijk gegeten. Danny en ik een mini-rijsttafel voor twee personen en Tjeerd Babi Kecap.

Na het ontbijt zijn we vanmorgen richting de eerste taxi-standplaats bij het hotel gelopen. Voor €1,- werden we nabij Monkey Forrest afgezet. Vanaf dat punt zijn we al winkelend terug gelopen. Zoveel leuke winkeltjes en boetiekjes hebben ze hier en het kost allemaal heel weinig. En dan is het ook nog eens de gewoonte dat er afgedingd word. Ik vond bijvoorbeeld in een boetiekje een schattig topje dat 150000 roepia kostte (ongeveer 11 euro) en heb het met afdingen voor 100000 roepia gekocht (ongeveer 7 euro). Tussen het shoppen door lessen we onze dorst met een zalige ijskoude smoothie van vers fruit. Die gaan we thuis ook proberen te maken, want ze zijn zo lekker.

Op een marktje waar we al eerder waren geweest hebben we nog wat souvenirs ingeslagen. De plek waar de markt staat is helemaal volgepropt met allerlei koopwaar, het merendeel is souvenirs, sieraden en batikkleding en batiklappen. Ook hier wordt je continu aangeklampt door de verkopers. Sarong lady? No, I already have one. Please buy another one. For good luck. Verdorie, gaat mijn geweten ook nog eens opspelen. Natuurlijk gunnen wij iedereen alle geluk van de wereld.

Na eerst een lunch gebruikt te hebben in hetzelfde restaurant als gisteravond, zijn we met de taxi terug gereden naar het hotel. De mannen sprongen meteen het zwembad in. Ze zijn nu met z'n tweetjes naar het kledingwinkeltje om de hoek om toch nog eventjes te zoeken naar een leuk hemd. Straks gaan we weer schandalig lekker eten in één van de vele sfeervolle restaurantjes die Ubud rijk is. Wat zullen we dat straks missen als we weer thuis zijn.

Morgen alweer de laatste dag van onze vakantie, want zondag checken we 's morgens om half 10 uit. Onze vlucht vertrekt om 13.00 uur naar Kuala Lumpur. Aldaar hebben we een tussenstop van 8 uur en gaan we de stad bekijken.

Bali Bird Park en Bali Zoo

Vanmorgen moesten we extra vroeg uit de veren. Jero zou ons al om negen uur ophalen om naar een dansvoorstelling te gaan kijken. Omdat we er gisteravond vroeg in lagen vanwege de stroomstoring, waren we allemaal goed uitgeslapen.

Na het ontbijt vertrokken we dus richting de dansvoorstelling. De dans hield een verhaal in. Het ging over een vrouw die haar dochter aan de goden moest offeren, maar er erg veel verdriet om had. Ze probeerde het met alle macht tegen te houden. Eerlijk gezegd vond ik het, na de dansvoorstelling in het Ramayanatheater in Yogyakarta gezien te hebben, een tegenvaller. Tjeerd vond het prachtig, want voor hem was dit de eerste dansvoorstelling (hij had die eerste gemist omdat hij ziek was). Het duurde een uurtje en daarna zijn we naar Taman Burung Bali Bird Park gereden.

We schrokken van de entreeprijs van het vogelpark. Voor Indonesische begrippen was het erg duur. Uiteindelijk was het zijn geld dubbel en dwars waard. Wat een prachtig park. Een grote verzameling van tropische vogels en de beplanting was schitterend. Nooit zulke mooie bloemen gezien. We merken echt dat we in het naseizoen zitten, want het is overal heerlijk rustig. Er werd een voorstelling gegeven, waarbij je de vogels op de arm kon krijgen. Heel indrukwekkend om de vogels van dichtbij te mogen zien. Vreemd genoeg was er ook een Komodo Varaan in het park te zien. We hebben veel foto's genomen. We hebben alle drie een fotocamera dus het zijn er nogal wat.

Het volgende bezoek was aan een sieradenatelier. Erg commercieel. Er was weinig vrijheid om even rustig de sieraden te bekijken. Continu werd gevraagd of je het mooi vond en dat ze er een goede prijs voor wilden maken. We hebben een kleinigheidje gekocht en zijn weer weg gegaan.

's Middags zijn we naar Bali Zoo geweest. De dierentuin is eigendom van een Australiër. Op het moment van aankomst werd net een voorstelling gegeven. Enkele dieren, waaronder een krokodil, twee welpjes en een jonge leeuw werden los getoond en men kon ermee op de foto. Het park was erg mooi en de beplanting wordt er goed onderhouden. Echt prachtig. Er waren veel diersoorten te zien, maar sommige in (te) kleine kooien en sommige dieren in hun eentje in een kooi. Op het laatst kwamen we een Orang oetang tegen. Hij staat er om bekend met voedsel en dergelijke (!) naar het publiek te gooien. Hij zat stilletjes in een hoekje, maar werd ineens actief toen wij naar hem stonden te kijken. Hij had inderdaad stiekem iets in zijn handen waar hij ons mee wilde bekogelen. Gelukkig hadden we het op tijd door en deden we een stapje naar achteren. Het is weer een warme dag en het zweet druipt van ons af.

We besloten om het er voor vandaag bij te laten. We zouden eigenlijk nog een tempel en een waterval gaan bekijken, maar het is zo warm. Misschien een andere keer. De mannen gaan lekker een duik nemen in het zwembad (achteraf nauwelijks verkoelend) en ik maak mijn verslag voor vandaag af. Vanavond gaan we een restaurantje opzoeken in Ubud. Gezellig!

Tempels, plantage en houten beelden

Vanmorgen zaten we goed uitgerust aan het ontbijt. Jero, de taxichauffeur, stond plotseling naast ons. We waren verbaasd. Volgens onze horloges was het pas negen uur en hij zou ons om tien uur ophalen. Blijkt dus dat we twee dagen lang een uur achter hebben gelopen. Op Bali loopt de klok één uur voor op die van Java.

Maar goed we waren er klaar voor dus gingen we op pad.

Allereerst reed Jero ons naar de dichtstbijzijnde Sawa's. Prachtig! We hebben er mooie foto's van gemaakt. We werden op deze plek echt aangevallen door souvenirs verkopers. Op het allerlaatste moment kreeg ik bij het instappen van de auto nog snel een lap batikstof op mijn schoot gegooid.

Daarna bezochten we de Tempel Pura Titra in Pengeleburan. Daar konden we eindelijk de sarongs, die we voor dit soort bezienswaardigheden hadden aangeschaft, gebruiken. De mannen waren ermee aan het hannesen, maar uiteindelijk zaten ze goed. Bij deze tempel heeft men de mogelijkheid om zich te spoelen met heilig water. Daar was ook een handjevol mensen mee bezig. We hebben weer aardig wat plaatjes geschoten.

Hierna zijn we naar Sai Land gereden. Een plantage voor koffiebonen en verschillende kruiden zoals, peper, kardamom, chocolade, vanille, safraan etc. Eén koffiesoort die ze produceren, Kopi Luwak, is zeldzaam. Het wordt geproduceerd door een diersoort, namelijk de Paradoxurus. Het is een katachtig dier dat zich voedt met koffiebonen. Het vruchtvlees wordt verteerd, maar de pit blijft intact en passeert het darmkanaal. De pitten worden teruggevonden in de ontlasting van het beest. Ze worden gewassen en om de exquise smaak te behouden worden ze licht geroosterd. Omdat de ontlasting moeilijk te vinden is, is de koffie vrij prijzig, tussen de €200,- en €750,- per kilo. Op deze plantage hebben ze twee van dit soort dieren in 'dienst'. De mannen hebben van de koffie geproefd. Tjeerd vond het heerlijk en Danny proefde niet veel verschil. Dus als jullie ooit bij ons op de koffie komen, wie weet..... We hebben nog met de eigenaar gesproken. Een jonge vent die het familiebedrijf runt. We hebben wat kruiden en koffie ingeslagen, ook de Kopi Luwak. Het was een leuk bezoekje.

De volgende bezienswaardigheid was een tempel in een rotswand. We werden afgezet en liepen zelf richting de tempel. Onderweg werd ons weer van alles aangeboden. Ook op deze locatie moesten we onze sarong dragen. De tempel was bereikbaar via een pad dat bestond uit allemaal trappetjes naar beneden, eindigend in een dal. Langs dit pad stonden weer allemaal souvenirkraampjes. De rotswand was erg mooi. Iets verderop waren sawa's en we hebben met een arbeider, die daar op dat moment aan het werk was, rondgewandeld. Erg mooi allemaal en zo prachtig groen. De terugweg was erg vermoeiend. Al die trappetjes moesten we nu omhoog klimmen. Het leken er veel meer dan op de heenweg. En het was warm..... Maar we hebben het gered. Onderweg zijn we gestopt voor de lunch en heb ik de lekkerste Soto Ajam ooit gegeten.

Op de terugweg naar Ubud hebben we een bezoek gebracht aan een kunstgalerie. Deze galerie maakte de mooiste beelden van hout. De prijzen waren hoog, eigenlijk hetzelfde als in Nederland. Toen een grote touringbus met toeristen arriveerde, zijn we gevlucht.

Bij thuiskomst hebben we het zweet van ons afgewassen. Voor de verandering hebben we bij het hotel gegeten. Foe yong hai en Gado Gado. Weliswaar in het donker, want de stroom was uitgevallen. Pas laat in de avond was de stroomvoorziening weer hersteld. Vandaar dat we gisteren ons blog niet konden bijwerken.

Sanur

Sanur

Gisterochtend zaten we alle drie lamlendig aan het ontbijt. We hadden een slechte nacht achter de rug. Waarschijnlijk nog van slag vanwege de lange busrit. De warmte was al goed te voelen. Eerst maar eens een heerlijke koele duik in het zwembad genomen. Tot twaalf uur hebben we er in gehangen. We besloten om 's middags een bezoekje te brengen aan Sanur. Vlakbij ons hotel stonden drie taxi's geparkeerd en we hebben er eentje tussenuit gepikt. Leuke chauffeur, 24 jaar, Jero geheten. Wonder boven wonder reed hij keurig en rustig aan. Een hele verademing. Communiceren ging uitstekend, want zijn Engels was goed.

Binnen een half uurtje kwamen we aan in Sanur. We spraken af dat we Jero zouden bellen als we weer terug wilden. Er waren genoeg winkeltjes, maar eerlijk gezegd vonden we alle drie Ubud een stuk gezelliger. We eindigden bij een strandtentje om wat te drinken. Oh wat was het warm! Heel toevallig zag ik Henk en Sonja, mensen uit onze buurt in Den Helder, lopen en we hebben nog even gezellig met ze gekletst. Op hun advies zijn we bij Puri Mango restaurant een sateetje aan het strand gaan eten. Er kwam een lange stoet mensen langs met offers die ze bij het tempeltje aan hetstrand neerlegden. Rond zeven uur hebben we Jero gebeld en een half uurtje later bracht hij ons keurig terug naar ons hotel. Hij komt ons morgenochtend ophalen om naar wat tempels en de sawa's te kijken. Heel vroeg lagen we in ons bed en hebben een gat in de nacht geslapen.

Monkey Forrest

Verjaardag Tjeerd, Monkey Forrest

Vandaag hebben we Tjeerd's verjaardag gevierd. Het was zijn dag dus mocht hij het naar zijn zin inrichten. Eerst een uitgebreid ontbijtje, toen een plons in het zwembad en daarna een transpirerende wandeling via het centrum richting Monkey Forrest. Een wandeling van drie kwartier langs leuke winkeltjes. We hebben onderweg ook nog over een overdekt marktje gelopen. Er was een enorm aanbod aan souvenirs.

Het is een zeer warme dag, dus stoppen we regelmatig om ergens een drankje te nuttigen. Ze hebben hier veel gezellige terrasjes en heerlijke verse fruitdrankjes. Uiteindelijk komen we aan bij Monkey Forrest en lopen niets vermoedend het park in. We werdengelijk terug geroepen want we moesten wel entree betalen. Meteen maar een trosje bananen erbij gekocht. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want de apen hadden het meteen op ons gemunt. We hebben ze direct maar allemaal uitgedeeld. Eén aapje ging gezellig naast Tjeerd z'n banaantje op zitten peuzelen. Een koddig gezicht. We merkten dat de apen veel aandacht van toeristen krijgen, want ze zijn erg tam en brutaal.

De dag ging erg snel voorbij en voor we er erg in hadden was het alweer vijf uur. Bij een modern Loungerestaurant hebben we haute cuisine gegeten om Tjeerd's verjaardag te vieren. Ze hadden voor deze gelegenheid een leuke verjaardagsverrassing in de vorm van een toetje voor Tjeerd gemaakt. In het donker zijn we terug gelopen naar het hotel. Na een verfrissende douche zitten we nog even gezellig na in het buitenrestaurant van ons hotel. Om ons heen tropische geluiden van krekels, kikkers en de Tokeh (zo grappig!). De tropische sfeer wordt wreed verstoord voor een voetbalwedstrijd, Liverpool-Manchester United. Als het spannend wordt hoor je hier 'Adoeh!' i.p.v. 'Jeetjemina!' (ik houd het netjes).

Bedankt voor jullie reacties!

Hallo allemaal,

We hebben hier onbeperkt internetgebruik. Tijd genoeg om even te reageren op jullie reacties. Bedankt voor alle felicitaties voor Lisette en Tjeerd. Hotel Melati Cottages is eenvoudig, maar heel vriendelijk. We hebben goed geslapen en net lekker ontbeten. De mannen liggen in het zwembad. Onze kamers zijn net schoongemaakt en er ligt een mooi bloemetje op ons bed en het ruikt wat minder muf. Vandaag een rustig dagje.

Groetjes van ons drietjes

Hudy en Riet,

Achteraf kijk je inderdaad een koe in ........ We vonden de afstand per auto te lang. Vooral het slapen stond ons tegen. Per bus verwachtten we een comfortabele reis. Integendeel. Hebben nog een vliegreis overwogen, maar waren daar wat sceptisch over. Maar goed, we zijn weer een ervaring rijker. Het was in geen geval saai!

Marian,

Bedankt en groetjes, ook aan je ouders!

Conny,

Het was geen saaie rit. We zaten allemaal met rechte ruggen in de bus. Het was een rit om nooit te vergeten.

Roel en Piet,

Piet, je hebt toch al zo'n knulletje. Weliswaar nu een volwassen man. Ik kan me wel iets voorstellen bij de temperatuur in de Bonairestraat nr. 21. De afgelopen weken hebben we meer begrip gekregen voor de cultuur die nog steeds papa eigen is.

Joost en Marinet,

Bedankt namens Tjeerd en Danny. Het was zeker een barre tocht. Haha.... We hebben ons geen minuut verveeld (?)! Dit hotel ligt prachtig. En op zich is het een mooi complex. Alleen de 'cottages' zijn aan een flinke onderhoudsbeurt toe.

Patty,

Bedankt namens Tjeerd en Danny. Geen tempo doeloe. Allemaal 'doenige' mensjes hier. De vriendelijkheid en gastvrijheid is fantastisch.

Douwe en Nancy,

Een gezellige dag in Amsterdam. Bedankt voor de felicitatie!

Coen en Marja,

Bedankt namens Tjeerd. We gaan er helemaal van genieten.

Sjoerd en Anneke,

Bedankt voor de felicitaties. Geen klamboe maar hemelbed.... Haha... leeftijd hè!

Jochem,

Groetjes van Tjeerd. Misschien een idee om K6TC een tropisch sfeertje te geven, voordat hij weer terug komt. Het heeft in ieder geval al een enorm zwembad. ;-D

Ubud, Bali

Ubud, Bali

We zijn rond half negen vanmorgen aangekomen in Denpasar op Bali. Rond vier uur vanmorgen arriveerden we bij Ketapang op het uiterste oostpuntje van Java, waar de veerboot naar Bali vertrekt. De overtocht verliep rustig en voorspoedig en duurde hooguit drie kwartier. Op Bali aangekomen denderde de bus op dezelfde voet het eiland over.

Onderweg naar Denpasar zien we duidelijk dat het eiland Hindoeistisch is. Overal staan kleine tempeltjes en beelden van goden bij de huizen. Vandaag lijkt er een ritueelfeest plaats te vinden want overal staan versieringen bij de tempeltjes en langs de weg. De mensen zijn mooi gekleed en duidelijk in een feeststemming. We rijden langs de zuidkust van Bali en zien af en toe tussen de huizen door het strand en de zee.

Aangekomen in Denpasar komen van alle kanten taxichauffeurs hun diensten aanbieden. We pikken er eentje uit en hij begint driftig de koffers (en tassen met de op Java aangeschafte prullaria) in zijn taxi te proppen. Nu wij er nog in. Dat lukt natuurlijk nooit, met vier volwassen personen in een auto met twee koffers op de achterbank. Uiteindelijk vertrekken we met twee taxi's voor een mooie prijs. Het afdingen is voor de mannen een sport geworden. Waar zullen we terecht komen? De website had het over cottages. Het klinkt romantisch, maar wat houdt dat eigenlijk in.

Het hotel dat we hebben gereserveerd ligt in Ubud, een klein kunstenaarsdorpje in het hart van Bali. Ook deze taxichauffeur rijdt weer als een bezetene. Onderweg worden we onnodig door de tweede taxi, waar Tjeerd in zit, ingehaald. Om half tien arriveren we bij ons hotel. De taxichauffeurs proberen de prijs nog wat op te schroeven, maar de mannen zijn onverbiddelijk. Een paadje omhoog leidt ons naar het accommodatiecomplex. Het ziet er aardig uit. Slepend met onze spullen passeren we onderweg het zwembad en de accommodaties en het ziet er niet verkeerd uit. We checken ons in en lopen achter een werknemer aan die ons de weg naar ons nieuwe onderkomen wijst. We komen terecht in een muffe ruime kamer. Op de vloer witte plavuizen en de ruimte bevat grote ramen waar smoezelige bij elkaar geknoopte witte gordijnen voor hangen. Boven de bedden hangen gordijnhemeltjes (kan even niet op de naam komen) met eveneens smoezelige gordijnen. Een ventilator aan het plafond en geen airco. De badkamer is flink gedateerd en niet schoon. Er hangt een chloorballenlucht. Deze chloorballen zijn we al eens eerder tegen gekomen in een hotel. Ze liggen vaak op de putjes in badkamers om de rioollucht die eruit vandaan komt te verdoezelen. Het ziet er niet geweldig uit. Zonde, want het lijkt er ooit wel mooi uit gezien te hebben. Danny komt even later melden dat zijn kamer (cottage) erg krakkemikkig is. We spreken af dat we even bekijken hoe warm de nacht is zonder airco. We kunnen altijd een ander hotelletje zoeken. Eerst maar het pak Glorixdoekjes pakken om het hoognodige af te nemen.

Na een dutje te hebben gedaan, gaan we 's middags het dorp in. We komen terecht in een idyllische, gezellige dorpskern met veel leuke galerietjes, winkeltjes en restaurants. Nadat we eerst weer heerlijk hebben gegeten in een met plafondventilatoren voorzien restaurant zijn we 'thuis' doodmoe in slaap gevallen. Momenteel is het half elf 's avonds. Buiten begint het te onweren en te stortregenen. Morgen is Tjeerd jarig en houden we een rustige dag.